Asveστώματα & Asveστόματα

 

Ιδού οι κάννες, ιδού και το πήδημα

REPETITION 2012

Πριν 2 ολόκληρα χρόνια, πριν προλάβουν πολλοί να καταλάβουν τι πάει να πει ΜΝΗΜΟΝΙΟ και μόνιμη ύφεση, δημοσίευσα το παρακάτω άρθρο.
Αυτά που «άκουσα», τα θυμάμαι, αλλά δεν περιγράφονται.
Καλώ τους φίλους προμηθευτές, να του ρίξουν και πάλι μια ματιά στο κείμενο. Είμαι σίγουρος ότι θα τους φανεί χρήσιμο, έστω με 2 ολόκληρα χρόνια καθυστέρηση, που στοίχισαν πολλά σε αυτούς, αλλά και στα video clubs.

Αθήνα 4-5-2010
(Δείξτε προσοχή στην ημερομηνία. Κανένας δεν είχε καταλάβει την καταστροφή κινηματογράφων, τηλεόρασης, εφημερίδων, video clubs).


Αν βρεθείς σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και πιεις ένα καφεδάκι, δεν ξέρω αν σε συμφέρει να πεις ότι είσαι από την Ελλάδα.
Έχεις δύο πιθανές παρενέργειες.
Η πρώτη, να σε πουν απατεώνα, τεμπέλη, που κοιμάσαι όλη την ημέρα, ακόμα και το μεσημέρι και που διασκεδάζεις τα βράδια στα μπουζούκια.
Η δεύτερη είναι, να σε λυπηθούν και να θέλουν να σε κεράσουν τον καφέ, ενώ αν τους κοιτάξεις με περίλυπο βλέμμα, να σου προτείνουν και ένα δύο κρουασάν.
Αυτή είναι η κατάσταση, για τους έλληνες ταξιδιώτες, φοιτητές, ακόμη και για τους επιχειρηματίες, με μία μεγάλη εξαίρεση :
ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΑΙΝΙΩΝ, ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ.
Μόλις βρεθείς σε ένα market ταινιών και δουν ότι είσαι από την Ελλάδα, δεν θα σε
βρίσουν απατεώνα (καθώς οι έλληνες αγοραστές και διανομείς ταινιών, μέχρι πρόσφατα, ήταν από τους πλέον καλοπληρωτές), ούτε βέβαια θα σε κεράσουν την ταινία (καθώς οι τιμές μιας ταινίας για την Ελλάδα των 10.000.000 κατοίκων, είναι εδώ και χρόνια, οι ίδιες με την Ιταλία των 60.000.000 κατοίκων και είναι οι τετραπλάσιες από την Τουρκία των 70.000.000 κατοίκων).
Βασική αιτία, ο εσωτερικός ελληνικός ανταγωνισμός και τα μεγάλα έσοδα, κυρίως από τις πωλήσεις στα video clubs και μετά στις εφημερίδες και στα κανάλια.
Η πρώτη εκμετάλλευση, ο κινηματογράφος, πάντα ενδιέφερε ένα διανομέα ταινιών, αλλά κι αν η ταινία δεν έκοβε εισιτήρια, καμία ανησυχία, καθώς είχε βαπτιστεί κινηματογραφική και θα αναλάμβανε την απόσβεση ή και την κατευθείαν κερδοφορία, τα video clubs με τις γνωστές τιμές rental.
Αλλά κι αν μια ταινία δεν είχε καμία τύχη για τον κινηματογράφο (βλέπε ταινίες δράσης με τον Σήγκαλ, τον Βαν Ντάμ, κλπ.), πάλι η τιμή της ήταν στα ύψη, καθώς γινόταν το «κεφαλάρι» για ένα ολόκληρο πακέτο στους άτυχους «βιντεοκλαμπάδες».
Τώρα όμως, οι εφημερίδες μαζεύονται και τα κανάλια κουνάνε από μακριά το μαντήλι. Τα video club, αδυνατούν να αγοράζουν ταινίες με 40 και 45 ευρώ, συν ένα ΦΠΑ, που θα καταλήξει από το 19, στο 21 και στο 23%, χωρίς το κατάστημα να μπορεί να ανεβάσει τις τιμές ενοικίασης, ενώ η πειρατεία πηγαίνει στα ύψη και κάποιοι «εξουσιοδοτημένοι», αλληθωρίζουν προς την χονδρική, μπας και σωθούν.

Τα υγιή video clubs χρειάζονται επειγόντως πολύ και φτηνό προϊόν.
Οι διανομείς – προμηθευτές μας, πρέπει άμεσα να επανεξετάσουν το λειτουργικό τους κόστος, αλλά και το κόστος των πρώτων υλών, δηλαδή το κόστος αγοράς των δικαιωμάτων.

Δεν είναι δυνατόν, ταινίες με μια ωραία φωτογραφία, που δεν έχουν ακόμα καταλήξει στους πρωταγωνιστές, ούτε κανένας γνωρίζει πότε θα γυριστούν και πότε θα είναι έτοιμες, να τις πληρώνουν οι έλληνες διανομείς, με 300, 400, ακόμα και 500.000 δολλάρια ή ευρώ, για να καταλήγουν τελικά, να κυκλοφορούν κατευθείαν στο βίντεο, δημιουργώντας τεράστιες ζημιές στους προμηθευτές μας.
Μα θα πείτε…είναι δικαίωμά τους. Φυσικά και είναι και κανένας δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στην τσέπη τους και στις εταιρίες τους.

Όμως τα video clubs, δεν μπορούμε να πληρώνουμε τέτοιες τιμές.
Αν νομίζουν ότι θα συνεχίσουν να μετακυλύουν αυτό το κόστος, προς τα video clubs, είναι γελασμένοι. Τα χρήματα των video clubs, έχουν τελειώσει.
Οι περισσότεροι βιντεολεσχιάρχες, ξοδέψαμε όσα είχαμε μαζέψει στα ξένα, για να κρατήσουμε τα μαγαζιά μας.
Οι μεγάλοι διανομείς ταινιών στην Ελλάδα, θα πρέπει να συνεννοηθούν μεταξύ τους, να κόψουν το βήχα των ξένων γραφείων και να χαμηλώσουν τον πήχη, γιατί τώρα είναι η μεγάλη ιστορική ευκαιρία, ώστε να ξεχάσουν ευρωπαίοι και αμερικάνοι κινηματογραφιστές, ότι η Ελλάδα, γεννά χρυσά αυγά.
Να ξεχάσουν αυτές τις υπέρογκες τιμές, που βάζουν για την χώρα μας.
Όλα αυτά όμως, είναι στα χέρια των Ελλήνων διανομέων.
Ιδού οι Κάννες, ιδού και το πήδημα.


Αθήνα
4-5-2010