Δράση και αντίδραση στην “ελεύθερη αγορά” των αιθουσών

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ADMIN  22 Αυγούστου 2019 

Όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες, πρέπει να είναι μοιρασμένα σε περιοχές, σε ώρες εξυπηρέτησης του κοινού και φυσικά σε σοβαρές διαφοροποιήσεις στο περιεχόμενο. Ακόμα και στα σούπερ μάρκετ, μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, αλλάζουν συσκευασία και προσφορά σε πολύ γνωστά προϊόντα, προκειμένου να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Όταν όμως όλα αυτά, παραδίδονται τυποποιημένα, από τον παραγωγό ή τον αντιπρόσωπο – χονδρέμπορο, στην ίδια περιοχή σε πολλά σημεία εξυπηρέτησης (δράση), τότε είναι φυσικό επακόλουθο να υπάρξουν παρατράγουδα (αντίδραση). Σε ότι αφορά μια κινηματογραφική ταινία, επειδή περιέχει πνευματικά δικαιώματα, κανένα κατάστημα λιανικής (π.χ. κινηματογράφος), δεν μπορεί να παρέμβει για να αλλάξει κάτι και να διαφοροποιηθεί (π.χ. προώθηση, συντελεστές, συσκευασία, κλπ).

Έτσι, το πιο «εύκολο» είναι το σπάσιμο της τιμής, προς όφελος του πελάτη και σε βάρος του καταστήματος, αλλά και του ίδιου του προμηθευτή. Δηλαδή με ένα μικρό και λογικό εισιτήριο π.χ. των 7 ευρώ, ο προμηθευτής θα πάρει 2,82 ευρώ περίπου, ενώ με ένα ανταγωνιστικό εισιτήριο π.χ. των 5 ευρώ, ο προμηθευτής θα πάρει 2,02 ευρώ περίπου.

Δηλαδή, κατάστημα και προμηθευτής, θα χάσουν το λιγότερο από 0,80 ανά εισιτήριο ή από 80.000 ευρώ στα 100.000 εισιτήρια. Και γιατί παρακαλώ να σταματήσει ο ανταγωνισμός στα 5 ευρώ και να μην πάει πιο κάτω ; Εδώ πήξαμε όλο το καλοκαίρι σε δωρεάν προβολές, με αιχμή διάφορους συλλόγους, που κυνηγάνε τα ΕΣΠΑ και επώνυμα ιδρύματα, που θέλουν την αποκλειστικότητα του Πολιτισμού μας.

Γνωρίζουμε ότι επιτρέπεται ο καθορισμός ανώτατης τιμής σε ένα κλάδο, αλλά από τον Νόμο, απαγορεύεται αυστηρά ο καθορισμός ενιαίας κατώτερης τιμής. Αυτό μπορεί να το «παλέψει» α) η δραστηριότητα ενός κλαδικού σωματείου, μέσα από ενημέρωση των μελών του, για τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις, β) η σύμβαση ανάμεσα στον προμηθευτή και στο κατάστημα.

Μπορεί δηλαδή ο προμηθευτής να ζητήσει ένα ποσοστό επί του προϊόντος ή της υπηρεσίας, που σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι κατώτερη σαν αξία, από π.χ. τόσα ευρώ, ανά υπηρεσία ή ανά πώληση. Άρα, αν ο προμηθευτής ζητήσει π.χ. 1 ευρώ, ανά υπηρεσία, δεν θα συμφέρει το κατάστημα, να πουλήσει με 1,20 ευρώ, γιατί καθαρά θα έχει εισπράξει 0,97 και θα βάλει και από την τσέπη του.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ :

α) ένα συλλογικό όργανο έχει δουλέψει σε μια τέτοια κατεύθυνση ;
β) ο προμηθευτής, προλαβαίνει ή προκαλεί τέτοιες παρενέργειες που είναι σε βάρος των καταστημάτων - πελατών του, αλλά μακροχρόνια και του ίδιου ;

Προσωπικά, αμφιβάλλω και για τα δύο. Ο λόγος σε εσάς, επώνυμα ή ανώνυμα.

Αθήνα 22-8-2019
Ανδρέας Κονταράκης